Wat is het verschil tussen industrieel afvalwater met een hoog zoutgehalte en zeewater?

I COD van zeewater

De COD-waarde in zeewater is meestal laag, in het algemeen tussen 1-10 mg/l. De chemische zuurstofvraag (COD) is een belangrijke indicator van de waterkwaliteit die wordt gebruikt om de waarde van reducerende stoffen in water te meten.

Reducerende stoffen kunnen organische stoffen, nitrieten, sulfiden, enz. omvatten, die met behulp van oxidanten kunnen worden gemeten.

Dit komt omdat zeewater minder organische stoffen en andere reducerende stoffen bevat, waarvan het gehalte wordt beïnvloed door vele factoren, waaronder klimaat, geografische ligging en biologische soorten.

Het begrijpen van de COD-waarden in zeewater is belangrijk voor de beoordeling van de gezondheid van de oceanen en het beheer van de waterkwaliteit.met name bij de bescherming van mariene ecosystemen en de gevolgen van menselijke activiteiten voor het mariene milieu.

ⅡIonverhouding van zeewater

De verhouding van verschillende ionen in zeewater is relatief stabiel, een eigenschap die bekend staat als de constantie van de samenstelling van zeewater.Deze constante biedt gunstige omstandigheden voor het bestuderen van de fysische en chemische eigenschappen van zeewater.

De concentratieverhoudingen van deze ionen zijn relatief constant, voornamelijk door de vermenging van zeewater, het enorme volume en de lange historische evolutie.die het moeilijk maakt voor externe invloeden (zoals continentale afvoer) om significante veranderingen in hun relatieve samenstelling te veroorzaken.

ⅢMineralisatie en ionegehalte

De mineralisatie van zeewater verwijst naarde totale hoeveelheid opgeloste zoutstoffen in zeewater, een belangrijke indicator voor het meten van het zoutgehalte van zeewater.

De gemiddelde zoutgehalte van zeewater op aarde is ongeveer 35‰ (35 gram zout per kilogram zeewater) en TDS is 35.000 ppm.

De mineralisatie van zeewater verschilt echter per regio en diepte.

Het ionengehalte in zeewater wordt bepaald door het aandeel ervan in zeewater.

Tot de belangrijkste elementen in zeewater behoren de volgende en hun gemiddelde concentraties:

Chloride-ion (Cl)^-): 19,10 g/kg Natrium

ion (Na⁺): 10,62 g/kgMagnesium

ion (Mg²⁺): 1,29 g/

kgSulfaat-ion (SO)₄^2-): 2,74 g/kg calcium

ion (Ca²⁺): 0,412 g/kg kalium

ion (K⁺): 0,399 g/kgBoren

(B): 4,5 mg/kg koolzuur

(CO)₃^2-/HCO₃^-): 27,6 mg/kgFluoride

ion (F^-): 1,3 mg/kgSilicaat

(Si): 2,8 mg/LBromide

ion (Br^-): 67 mg/kg Strontium

ion (Sr²⁺): 7,9 mg/kg

Bovendien bestaat het zout in zeewater voornamelijk in de vorm van natriumchloride (NaCl), dat 77,7% van het zoutgehalte van zeewater uitmaakt, gevolgd door magnesiumchloride (MgCl).₂) voor 10,9%, magnesiumsulfaat (MgSO)₄) voor 4,9%, calciumsulfaat (CaSO)₄) voor 3,6%, kaliumsulfaat (K₂Zo.₄) voor 2,5%, calciumcarbonaat (CaCO)₃) voor 0,3% en andere zouten.

Figuur 3 Zoutgehalte in zeewater

Er zij op gewezen dat deze waarden gemiddeld zijn en dat de feitelijke chemische samenstelling van zeewater kan variëren afhankelijk van factoren zoals geografische ligging, seizoen en klimaat.

ⅣHet oliegehalte in zeewater is zeer laag

Het oliegehalte van zeewater verwijst gewoonlijk naar het gehalte aan oliegewassen in zeewater, dat kan voortkomen uit natuurverschijnselen of menselijke activiteiten.

Elk jaar komt ongeveer 5 tot 10 miljoen ton olie in waterlichamen terecht via verschillende kanalen over de hele wereld.waarvan ongeveer 8% uit natuurlijke bronnen en ongeveer 92% uit menselijke activiteiten.

De bronnen van menselijke activiteiten zijn onder meer tankerongelukken, lekken van offshore-olieverkenning, oliehoudend afvalwater dat uit havens en scheepsbedrijven wordt afgevoerd, afvalwater van de olie-industrie,en olieachtig afvalwater dat uit de horeca wordt afgevoerd, de voedselverwerkende industrie en de autowasindustrie.

Na het binnendringen van olieverontreinigende stoffen in het water zullen ze processen ondergaan zoals migratie, transformatie en oxidatie,resulterend in een algemene afname van het oliegehalte in het waterEr zijn vier hoofdtoestanden van olieverontreinigende stoffen in waterlichamen: drijvende olie, emulgeerde olie, opgeloste olie en gecondenseerde residuen.

Wanneer het oliegehalte in zeewater 0,01 mg/l bereikt, kan het binnen 24 uur een geur veroorzaken van vis, garnalen en schaaldieren, waardoor de eetbaarheid van waterproducten wordt beïnvloed.Het toezicht op en de beheersing van het oliegehalte in zeewater is van cruciaal belang voor de bescherming van het mariene ecologische milieu en de gezondheid van de mens.

Normaal onverontreinigd zeewater bevat olie in het microgrambereik.

Kortom,Het is een zeer ontwikkelde technologie om zeewater te ontzilten, maar de COD en het gehalte aan scaling-ionen van zeewater is zeer laag en er is bijna geen olie.

Ⅴ Industrieel afvalwater met een hoger zoutgehalte dan zeewater

Industrieel afvalwater met een hoger zoutgehalte dan zeewater komt voornamelijk uit een aantal industrieën, die afvalwater produceren dat tijdens het productieproces een grote hoeveelheid zout bevat.De belangrijkste industrieën zijn::

(1)Chemische en petrochemische industrieën

De chemische en petrochemische industrieën zijn een van de belangrijkste bronnen van industrieel water met een hoge zoutgehalte.die een grote hoeveelheid zout bevatDe zoutconcentratie van dit afvalwater is vaak veel hoger dan die van zeewater.

(2)Mijnbouw en mineraalverwerking

Het mijnbouw- en mineraalverwerkingsproces produceert een grote hoeveelheid ontlasting en afvalwater, dat ook veel zout bevat en een van de belangrijke bronnen is van industrieel water met een hoog zoutgehalte.Het zoutgehalte van dit afvalwater kan ook hoger zijn dan dat van zeewater.

(3)Voedselverwerking

Bij de verwerking van levensmiddelen ontstaat een grote hoeveelheid afvalwater. Naast organische stoffen kan dit afvalwater ook een grote hoeveelheid zout bevatten, zoals natriumchloride, kaliumchloride,Hoewel het specifieke zoutgehalte afhankelijk van het type en het proces van verwerking varieert, kunnen sommige afvalwateren van de voedselverwerking ook een hoog zoutgehalte hebben.

(4)Vervaardiging van papier en pulp

Door het papier- en pulperproces ontstaat een grote hoeveelheid afvalwater, dat niet alleen organische stoffen bevat, maar ook zouten zoals natriumchloride en natriumsulfaat.Hoewel de zoutconcentratie van deze afvalwateren kan variëren afhankelijk van het proces en de grondstoffenIn sommige gevallen kan het zoutgehalte hoger zijn dan dat van zeewater.

(6)Textiel, drukwerk en verfwerk

De textiel- en druk- en verfprocessen veroorzaken ook een grote hoeveelheid afvalwater, dat zoutstoffen zoals natriumchloride en kaliumchloride kan bevatten.Hoewel de zoutconcentratie van deze afvalwateren kan variëren afhankelijk van het specifieke proces en de kleurstof, kan het zoutgehalte van het afvalwater ook in sommige druk- en verfprocessen hoog zijn.

(7)Andere industrieën

Naast bovenstaande industrieën kunnen ook andere industrieën hoog zout afvalwater produceren, zoals ontzwavelings afvalwater uit de energie-industrie,afvalwater van de kolenchemische industrieHet zoutgehalte van dit afvalwater kan eveneens hoger zijn dan dat van zeewater.

Er zij op gewezen dathet zoutgehalte van industrieel zoutwater dat door verschillende industrieën wordt geproduceerd, verschilt, en ook het specifieke zouttype en de concentratie worden door vele factoren beïnvloed.bij de behandeling van dit zouthoudende afvalwater, moeten de juiste behandelingsmethoden en technische middelen worden gekozen, afhankelijk van de feitelijke situatie.

Ⅵ Nul lozingen van industrieel afvalwater komen zeer dicht bij de eisen van zeewaterontzilting (voorbehandeling + membraanproces)

Het bereiken van een nullozing van industrieel afvalwater met een hoge zoutgehalte vereist een systematische oplossing.colloïden en algemene schaalende ionenHet concentratum wordt vervolgens verdampt en gekristalliseerd om een nulontlading van het afvalwater te bereiken.In dit artikel worden hoofdzakelijk de veelgebruikte membraanbehandelingsprocessen geïntroduceerd.

We kunnen het op deze manier begrijpen: door fysieke, chemische, biochemische en andere methoden te gebruiken om industrieel afvalwater met een hoge zoutgehalte, hoge hardheid en een hoge COD te behandelen tot een samenstelling die dicht bij die van zeewater ligt.we kunnen ook het idee van zeewater ontzilting gebruiken om het "zero emission" probleem op te lossen.

Volgens de scheiding van de poriegrootte van het membraan kunnen veelgebruikte membraantechnologieën worden onderverdeeld in microfiltratie (MF), ultrafiltratie (UF), nanofiltratie (NF), omgekeerde osmose (RO) enz.

Volgens de filtrasiedruk en de eindconcentratie veelvoudige,de omgekeerde osmose die gewoonlijk wordt gebruikt voor het vrijlaten van afvalwater kan verder worden onderverdeeld in omgekeerde osmose onder lage druk (zoals BWRO), omgekeerde osmose onder middelgrote druk (SWRO door zeewatermembraan), omgekeerde osmose onder hoge druk (HPRO of DTRO), enz.

Tegelijkertijd zijn er op de markt ook technologieën zoals EDI (elektrodialyse) en forward osmosis (FO) die zijn toegepast op de industrie met een hoge zouthoeveelheid en geen emissies.Vanwege het verschillende toepassingsgebied en de verschillende arbeidsomstandigheden, hun gecombineerde ontwerp is op grote schaal gebruikt in zero-emission projecten.